Capanemia uliginosa

Barbosa-Rodrigues 1881
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillareae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Grażyna Siemińska. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Capanemia uliginosa

Synonimy:

Rodriguezia uliginosa Cogniaux 1904


Występowanie:

Brazylia. Storczyki te znaleziono w stanach Minas Gerais i Rio de Janeiro w pobliżu Campos, oraz w kilku innych miejscach. Rosną na drzewach w deszczowych lasach wzdłuż strumieni.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 2°C.
Wilgotność 80-85% przez cały rok.
Opady od 28 mm w lutym do 201 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) latem 27-29°C/18-19°C, zimą 23-24°C/13-14°C.
Okres kwitnienia: marzec.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podany w danych klimatycznych pochodzi od Cogniaux (1893-1906). Northen (1980) podaje, że w uprawie storczyk ten kwitnie wiosną.   

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Sympodialny epifit osiągający 6,5-9,5 cm z gęsto rosnącymi przyrostami. Każdy przyrost wytwarza liczne nitkowate, białawe korzenie, wydłużone, umiarkowanie pogięte, pojedyncze lub trochę rozgałęzione i dość gęsto rosnące.  

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 1,5-2,5 cm długości i 0,3-0,5 cm szerokości. Wydłużone pseudobulwy są malutkie, lekko bocznie spłaszczone, a przy podstawie częściowo okryte przez kilka cieniutkich, błonkowatych osłonek, wąsko-trójkątnych, jasno brązowych do brązowych, które mają 1-2 cm długości, z dość wąskimi, suchymi brzegami i ostro zakończonymi wierzchołkami. Pseudobulwa jest gładka gdy jest młoda, ale z wiekiem pojawiają się liczne podłużne bruzdy.  

Liście:

Liście mają 5-7 cm długości i 0,25-0,3 cm szerokości. Pojedynczy liść jest wyprostowany lub wznosi się i wyrasta na szczycie każdej pseudobulwy. Cylindryczne liście są jaskrawo-zielone, stosunkowo nieduże i dość mięsiste. Są raczej sztywne, nieco zakrzywione i dość głęboko pożłobione z jednej strony, oraz mają długi, ostro zwężający się wierzchołek.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 4-7 cm długości. Pęd kwiatowy jest cylindryczny, wznosi się lub nieco zwisa. Jest wysmukły, raczej nitkowaty, prosty lub wygięty i ma prawie taką samą długość jak liście. Każdy kwiat wyrasta na szypułkowatej zalążni, która ma 0,4-0,5 cm długości.  

Kwiaty:

Liczne. Pędy kwiatowe są gęsto obsadzone prostymi lub rozchylonymi kwiatami, które mają do 1 cm długości, są białe z żółtym grzebieniem na warżce i mają różową plamkę przy podstawie prętosłupa. Płatki okółka zewnętrznego są błonkowate, szeroko okrągławe, a ich wierzchołki są ostro zakończone. Płatek grzbietowy ma 0,35 cm długości i 0,2 cm szerokości i przy podstawie rozchyla się, ale zakrzywia do środka przy wierzchołku. Ukośnie rozłożone boczne płatki zewnętrzne mają 0,5 cm długości i 0,25 cm szerokości. Na spodniej stronie mają wybrzuszenia i są nieco rozszerzone przy podstawie. Płatki okółka wewnętrznego są raczej jajowate, lekko ukośne, mają 0,3-0,4 cm długości i 0,25 cm szerokości. Są lekko wklęsłe, ostro zakończone, są delikatnie 3-żyłkowane i mają prawie taką samą długość jak płatek grzbietowy. Trójkątna do jajowatej warżka ma około 0,6 cm długości i 0,4 cm szerokości. Jest cieniutka i błonkowata, ma prawie taką samą długość jak boczne płatki zewnętrzne, jest owłosiona przy podstawie a gładka w kierunku wierzchołka. Przy podstawie jest szeroko klinowata, ale ma zaokrąglony wierzchołek i gładkie brzegi. Podłużne zgrubienie jest krótkie, mięsiste i wyraźnie podniesione. Krótki, szeroki prętosłup ma około 0,2 cm długości. Jest gładki i przy wierzchołku ma parę małych, podobnych do uszu wyrostków.  

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina cieplolubna.

Średnia temperatura letniego dnia wynosi 27-29°C, nocy 18-19°C, co daje różnicę dobową 9-10°C.  

Światło:

20000-35000 luksów. Rośliny najlepiej rosną w jasnym, ale nieco rozproszonym świetle i potrzebują ochrony przed bezpośrednim południowym słońcem.  

Podlewanie:

W naturalnym siedlisku opady są umiarkowane do obfitych od późnej wiosny do jesieni. Następnie ich ilość spada i nastaje bardziej sucha zima. Uprawiane rośliny powinny być często podlewane w sezonie wegetacyjnym, ale musi być doskonały drenaż i korzenie muszą szybko przesychać po podlaniu. Późna jesienią, gdy młode przyrosty dojrzeją ilość wody należy nieco ograniczyć.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Dowolne, luźne podłoże o średniej gradacji, ale roślina rośnie lepiej na podkładkach. 

Wilgotność powietrza:

Wilgotność wynosi 80-85% przez cały rok.  

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimowego dnia wynosi 23-24°C, nocy 13-14°C, dając różnicę dobową 10-11°C. Zimą opady w naturalnym siedlisku są niewielkie, ale dodatkowej wilgoci dostarcza gęsta rosa i mżawki, więc tak naprawdę nie jest to ściśle pora sucha. Uprawiane rośliny zimą potrzebują mniej wody, ale nigdy nie powinny wysychać zupełnie. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane dopóki wiosną nie pojawią się nowe przyrosty i rozpocznie się regularne podlewania.